Este ano quixemos homenaxear á escritora Emilia Pardo Bazán no seu centenario e quixemos facelo da man de AnaBelén Durán (Lingua Castelá) e Begoña Arias (Plástica) inaugurando unha pequena exposición o día 25 de novembro para recoñecer a importancia que a autora e os seus escritos tiveron nesta loita contra a violencia de xénero.
Unha loita que ela comezou cando aínda case non existía o feminismo en España. Ela reivindicou a igualdade, reclamou leis que non abusaran da muller, defendeu o divorcio, denunciou a violencia en tódalas súas manifestacións (social, cultural, económica, familiar, doméstica, estética e psicolóxica), reivindicou a educación como solución e destapou a brutalidade á que as mulleres estaban sometidas. Falou de ” mullericidios” e retratou o medo e o abandono das vítimas que só acadaban algunha protección na soliedaridade das súas amigas e veciñas. Esas vítimas pertencían a todos os estamentos, reproducían moitas veces casos reais que a autora coñecía e tiñan nome propio. Ela berrou por elas na ficción, unha ficción simbólica na que se representan eses ” marcos do patriarcado” que, como di a crítica actual , ela comezou a mover.
A exposición foi realizada con obras orixinais do alumnado 4 ESO de Educación Plástica cunha técnica rompedora, o pop-art. Representacións que buscan a ruptura de todo tipo de moldes que Emilia Pardo Bazán levou a cabo na súa vida e na súa obra. Ela ” moveu os marcos”, co seu lema era ” contra viento y marea; oxalá nós poidamos derrubalos!!
BiblioXograr 